Hoi An, stad van de lampionnen
Door: Daniëlle
Blijf op de hoogte en volg Danielle
07 Juni 2018 | Vietnam, Hoi An
De reis van Saigon naar Hoi An ging niet zonder tegenslagen. Ik was gelukkig met de taxi op tijd uit Saigon. Terwijl ik net op het vliegveld arriveerde ontstond er een complete wolkbreuk. Hierdoor konden de vliegtuigen ook niet meer opstijgen en zat ik met nog honderden Vietnamese vast op de luchthaven. En dat is niet relaxed, want wat maken die een lawaai!! Iedereen heeft zijn telefoon op vol volume. Zo ook de meneer links van mij die hanengevechten zat te kijken. De meneer rechts van me had zijn mobiel op het nieuws en stootte me aan om te laten zien wat er op datelfde moment in de stad gebeurde. De straten stonden volledig onder water, mensen waadden er tot hun heupen doorheen! Dat is me gelukkig bespaard gebleven, had ik toch best armoedig gevonden, al had het water bij mij misschien maar tot mijn knieën gekomen :-)
Na uren vertraging eindelijk naar Da Nang gevlogen. Door de vertraging stond mijn taxi pick-up service er helaas niet meer. Daarom zelf maar een taxi genomen... en daar kreeg ik spijt van. Deze man reed 30 a 40 km p/uur op de weg, levensgevaarlijk zelfs een Vietnam! Vervolgens ging hij op zijn gemakje tanken terwijl de meter natuurlijk doorliep. Doordat het bedrag behoorlijk opliep (nu moet ik erbij vermelden dat ik gek word hier van al die nullen en al vrij snel het overzicht kwa bedragen kwijt ben) en ik de chauffeur niet vertrouwde, kreeg ik het op m’n heupen. Toen we ook nog eens Da Nang weer in reden (achteraf bedacht ik me dat dat waarschijnlijk een Da Nang uitrij-boog/bord was) had ik het niet meer. Ik wilde weten wat die man van plan was, maar hij verstond geen Engels en trapte midden op de weg zijn rem in, waardoor er een bus nog net niet boven op ons vloog. Aan de kant van de weg hele toestanden in de auto, ik wilde een vaste prijs afspreken en naar Hoi An. Uiteindelijk bood Google Translate uitkomst en een beetje dramaqueen gedrag kwam ook van pas. Al die waarschuwende verhalen van iedereen, de honger en vermoeidheid maakte dat ik misschien te veel op scherp stond?... Misschien, want hierna kon hij het gaspedaal wel vinden en hing er een andere sfeer in de auto.
Dan eindelijk in Hoi An. Een stadje dat niet getroffen is door alle oorlogen en waar dus nog een stukje authentiek Vietnam te vinden is. De stad staat op de Unesco Werelderfgoedlijst en 's avonds wordt het verlicht door lampionnen. Klinkt goed hè? Alleen had ik de eerste dag de hele dag stortregen. Dan maar schuilen in the Shamrock/Irish pub (door de live muziek was daar nog een beetje sfeer) met Matt (1 van de gasten van de Happy Water avond in de Mekong) en nog wat Canadezen en Aussies werd het toch nog een leuke dag en avond.
Hierna nog 4 dagen in Hoi An gebleven. Het weer knapte iedere dag meer op, zodat ik ipv klagen over de regen kon zeuren over de hitte en verbrand zijn. Iedere dag de fiets gepakt en erop uit gegaan. Superleuk om de rijstvelden, waterbuffels, zwaaiende kindjes en het echte Vietnamese leven te zien. Stiekem ook wel kicken om op een veel te kleine fiets dwars door al het verkeer te gaan. Ik laat het me geen tweemaal zeggen dat er geen verkeersregels zijn! Ook iedere dag even naar het strand gefietst en daar heerlijk gegeten en genoten. Deze dagen zijn echt relaxed geweest!
De keerzijde van Hoi An: veel toeristen, nog nooit zulke grote kakkerlakken gezien, ratten in overvloed, mensen willen overal geld voor, hier geen eeuwige glimlach als je niets koopt verdwijnt acuut iedere vorm van contact en beleefdheid, veel honden die regelmatig in je kuiten willen bijten.
Maar al met al, Hoi An is een aanrader!!! En mijn hotel was meer dan super, gerund de hele lieve mensen. Nu is het tijd om weer verder te gaan. Dus “Hoi” An is nu “Dag" An... en dit grapje is niet eens van mij ;-)
Na uren vertraging eindelijk naar Da Nang gevlogen. Door de vertraging stond mijn taxi pick-up service er helaas niet meer. Daarom zelf maar een taxi genomen... en daar kreeg ik spijt van. Deze man reed 30 a 40 km p/uur op de weg, levensgevaarlijk zelfs een Vietnam! Vervolgens ging hij op zijn gemakje tanken terwijl de meter natuurlijk doorliep. Doordat het bedrag behoorlijk opliep (nu moet ik erbij vermelden dat ik gek word hier van al die nullen en al vrij snel het overzicht kwa bedragen kwijt ben) en ik de chauffeur niet vertrouwde, kreeg ik het op m’n heupen. Toen we ook nog eens Da Nang weer in reden (achteraf bedacht ik me dat dat waarschijnlijk een Da Nang uitrij-boog/bord was) had ik het niet meer. Ik wilde weten wat die man van plan was, maar hij verstond geen Engels en trapte midden op de weg zijn rem in, waardoor er een bus nog net niet boven op ons vloog. Aan de kant van de weg hele toestanden in de auto, ik wilde een vaste prijs afspreken en naar Hoi An. Uiteindelijk bood Google Translate uitkomst en een beetje dramaqueen gedrag kwam ook van pas. Al die waarschuwende verhalen van iedereen, de honger en vermoeidheid maakte dat ik misschien te veel op scherp stond?... Misschien, want hierna kon hij het gaspedaal wel vinden en hing er een andere sfeer in de auto.
Dan eindelijk in Hoi An. Een stadje dat niet getroffen is door alle oorlogen en waar dus nog een stukje authentiek Vietnam te vinden is. De stad staat op de Unesco Werelderfgoedlijst en 's avonds wordt het verlicht door lampionnen. Klinkt goed hè? Alleen had ik de eerste dag de hele dag stortregen. Dan maar schuilen in the Shamrock/Irish pub (door de live muziek was daar nog een beetje sfeer) met Matt (1 van de gasten van de Happy Water avond in de Mekong) en nog wat Canadezen en Aussies werd het toch nog een leuke dag en avond.
Hierna nog 4 dagen in Hoi An gebleven. Het weer knapte iedere dag meer op, zodat ik ipv klagen over de regen kon zeuren over de hitte en verbrand zijn. Iedere dag de fiets gepakt en erop uit gegaan. Superleuk om de rijstvelden, waterbuffels, zwaaiende kindjes en het echte Vietnamese leven te zien. Stiekem ook wel kicken om op een veel te kleine fiets dwars door al het verkeer te gaan. Ik laat het me geen tweemaal zeggen dat er geen verkeersregels zijn! Ook iedere dag even naar het strand gefietst en daar heerlijk gegeten en genoten. Deze dagen zijn echt relaxed geweest!
De keerzijde van Hoi An: veel toeristen, nog nooit zulke grote kakkerlakken gezien, ratten in overvloed, mensen willen overal geld voor, hier geen eeuwige glimlach als je niets koopt verdwijnt acuut iedere vorm van contact en beleefdheid, veel honden die regelmatig in je kuiten willen bijten.
Maar al met al, Hoi An is een aanrader!!! En mijn hotel was meer dan super, gerund de hele lieve mensen. Nu is het tijd om weer verder te gaan. Dus “Hoi” An is nu “Dag" An... en dit grapje is niet eens van mij ;-)
-
08 Juni 2018 - 15:35
Nikita:
Heerlijk deze verhalen. Intens genieten!! ❤️❤️ -
08 Juni 2018 - 16:30
Ineke:
Ha ha goed om te horen/lezen hoe jij je uit moeilijke situaties weet te redden, ach we verwachten dan ook niet anders.
Veel reis plezier en we kijken er uiteraard weer naar uit wat van je te horen/lezen.
Heb het goed!
XXX -
08 Juni 2018 - 17:53
Nelleke:
Super Daan echt heel leuk om te lezen! Ben benieuwd naar je volgende avonturen -
08 Juni 2018 - 20:29
Diana:
Wat een belevenissen Daan, en wat goed hoe jij je weet te redden. Hoewel ik eigenlijk wel dacht dat jij dit allemaal aan kon hoor. Super om zo mee te lezen en mee te kunnen leven met jou. Ik kijk alweer uit naar het volgende verslag. -
09 Juni 2018 - 14:07
Kati Arnott:
reisverslag en foto's heb ik van genoten - hou je gezond - groetjes Kati -
10 Juni 2018 - 16:34
Paul:
Danielle,
Prachtig om ook een binnenlandse vlucht te nemen door naar een andere plaats te vliegen.
Ikzelf vind vliegen een prachtige belevenis en wij gaan dat ook weer doen in de toekomst, hoop ik.
Lekker stressen wanneer het even niet gaat zoals jij wil en dat de communicatie er niet doorheen kwam.
Trouwens wat leuk om al die ratten tegen te komen daar, niet dus…
Zelf heb ik er een lichte trauma aan overgehouden toen ik met je grootouders op de camping in Ommen stond.
Soms heb ik er het nog wel eens met je moeder over hahahah.
Kortom respect zoals ook andere gasten hierboven dit al naar voren brachten hoe je het allemaal aanpakt.
Ook wij kijken uit naar het volgende reisverslag waarin ik je al hoor zeggen:
Dit was Danielle ladage voor Veronica’s nieuwslijn radio…..Saigon!
Groetjes!!
-
10 Juni 2018 - 22:25
Patricia :
Hi Daniëlle,
Ik heb wederom genoten van hoe jij je belevenissen beschrijft!
Mijn dagen in Dublin zijn minder avontuurlijk. Hahahaha
Veel plezier nog! Liefs -
14 Juni 2018 - 12:13
Martine:
Wauw! Stoer van je dat je het zo geregeld hebt! Fijn dat je zo lekker gerelaxed hebt! Heerlijk!
Veel plezier en pas goed op jezelf!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
