Dong Hoi & Ninh Binh

De treinreis van Hue naar Dong Hoi verliep goed. Het was even een gepuzzel hoe het allemaal werkte, er staan geen borden en er wordt niets omgeroepen, tenminste niet in het Engels, maar de Vietnamezen zijn behulpzaam. De reis duurde….., beetje gedut en naar buiten gekeken en me wederom verbaast over het enorme lawaai dat de Vietnamezen met elkaar produceren, denk aan gekrijs, zeer luide telefoongesprekken, geroggel en daarboven op ook nog een tv op vol volume…lang leven de oordoppen!
In Dong Hoi meteen ingestapt bij de eerste de beste taxichauffeur, om me vervolgens te herinneren dat je dat vooral niet moet doen… ach niets aan de hand, maar door m’n vorige taxi avontuur zit ik niet meer relax in een taxi.
Ik verbleef hier in het High dream hostel, klinkt romantischer dan het was, maar voor die paar dagen helemaal prima. De eerste avond viel het me meteen op dat het stadje nog erg in opkomst leek te zijn. Dit bleek ook te kloppen. Het stadje is volledig verwoest in de oorlog en bestaat nu pas 30 jaar. Ze doen hun best om toeristen te trekken en geef ze nog een paar jaar, maar dat gaat ze wel lukken! Mooie ruime boulevard, leuke barretjes, fijne rustige sfeer.
De eerste dag heb ik een fiets gehuurd en gewoon gaan rijden. Ik had er alleen geen rekening mee gehouden dat het gebied hier redelijke heuvels heeft en dat met ruim 35 graden, goeie workout! Ze zijn daar ook duidelijk nog niet gewend aan toerist op een fiets, er werd steeds “Hello Britney” naar me geroepen??? Snapte er niets van. Later werd er door iemand geopperd of het misschien “Hello pretty” geweest kan zijn…eh klinkt iets aannemelijker haha. ’S Middags ook lekker het strand op gegaan, maar na 2 uur weg gevlucht, kwamen al die Vietnamezen ineens het strand op…weg rust!
De volgde dag een tour gedaan naar de …… De Paradise cave was mooi, maar helaas ook wel erg druk en een flinke klim er naartoe. Maar mooi om gezien te hebben. De volgende grot gingen we doorheen in een bootje, dat was best indrukwekkend. Tour was leuk, lekker gegeten ook, maar vind zo’n dag maar vermoeiend!
Iedere dag wel een keer naar café Tree Hugger geweest. Ik was helemaal verliefd op dat zaakje. Erg fijne sfeer, heerlijke ice coffee en nog nooit zo’n lekkere burger gegeten!! Na al die rijst en noedels was dat heerlijk!!!
De volgde dag vertrokken naar Ninh Binh, even een treinreis van 8 uur! Maar ook die was goed te doen…wel weer met oordoppen! De kindjes kwamen allemaal even een kijkje nemen en hun 3 Engelse zinnen oefenen, wat best grappig was. Ze deelden ook hun eten met me, waardoor ik de kans kreeg wat dingen te proberen die ik anders niet zou nemen, denk aan snoep van rijstpapier.
In Ninh Binh met de taxi door gegaan naar Tam Coc. Echt prachtig mooi Daar!!het wordt het Halong Bay op het land genoemd. Je zit midden tussen de rijstvelden en de krijtrotsen. Je hoort en ziet geregeld de berggeiten en ziet de grote roofvogels vliegen. Eigenlijk een gebied waar weinig is, maar waar je voor je rust en natuur komt.
De eerste dag samen met een Nederlandse ouder echtpaar een bootje gehuurd en een tocht van een uur gemaakt. De roeiers roeien niet met hun handen, maar met hun…voeten! Zou mij niet lukken hoor! De middag wat rondgelopen en bij Mia’s beergarden gezeten op aanraden van Matt de Engelsman nog van de Mekong Delta, en inderdaad een gezellig tip.
De volgende dag dacht ik wel even een fietsroute te maken, maar met ruim 40 graden was dit bijna niet te doen! En toen dacht ik ook nog een berg te kunnen beklimmen van ruim 500 traptreden uitgehakt in de rotsen… heb echt mijn best gedaan, maar mijn lijf was het hier niet mee eens en voor het eerst deze vakantie liep ik nu toch echt enorm tegen m’n eigen grenzen aan. Ik ben tot ¾ gekomen, maar mij lichaams temp steeg en mijn hart werd onregelmatig… toen alles ook nog begon te trillen was de beslissing gemaakt, ik moest weer naar beneden… dat was al een tour op zich als je moeite hebt met afstand schatten ivm slechte ogen… een waar gevecht tegen mezelf! Maar verstandig geweest… Met dubbel gevoel beneden weer bijgekomen, maar wel mooie foto’s gemaakt haha.
En nu morgen ga ik de rust verlaten en naar Hanoi, wat ik ook helemaal prima vind. Merk dat ik erg kriebelig wordt van al die rust, hoe mooi de omgeving ook is, ik heb behoefte aan beetje leven om me heen!! Dat is wel even anders dan m’n vorige reizen!!
Dus Hanoi kom maar op!!!